عرض ادب و احترام
ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز
از روی حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند درین بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوق عدم یک یک باز!
حضور در سالن نمایش یعنی تجربه لحظاتی خارج از وجود که آغشته به روزمرگی شده است. یعنی رودست زدن به مساله وجود به مثابه یک بازی. یعنی خارج شدن از نقش هر روز خود و به تماشا نشستن چیزی شبیه همان نقش بر روی صحنه. یعنی دیدن خود از جایی غیر از خود.
ممنون که این امکان را برای من تماشاچی فراهم کردید.
بوس به همتون.

عرض ادب و احترام
سبک این نمایش ابزورد یا بی معنا است. اما این به این معنا نیست که ضعف در انتقال معنا به مخاطب در چنین نمایشی، لزوما به پای ماهیت این سبک از نمایش نوشته بشود.
آنچه که به عنوان خلاصه پیش از تماشای اجرا به قصد معرفی اثر و توضیح کارگردان محترم پس از تماشای اجرا به منظور شناساندن نمایش برای مخاطب بیان میشود، از طریق خود نمایش بیان نشده است.
به جز استناد کردن به خلاصه نمایش از کجا باید متوجه بشویم که شخصیت مرد، اسم خود را فراموش کرده است؟ آن مرد، معشوقه خود را در یازده شخصیت و دو سایه میبیند؟
من بیشتر با تکیه به چیزی خارج از نمایش، توانستم از تماشای این نمایش در سالنی که اندازه آن تناسبی با آن تعداد از بازیگر را نداشت، لذت ببرم.
بابت این تجربه، از عوامل نمایش سپاسگزارم.

عرض ادب و احترام
دو انسان به میانجی حضور در یک موقعیت، تصاویری از گذشته را به یاد می‌آورند و این نمایش، به صحنه آوردن آن تصاویر و همچنین چگونگی یادیاری این تصاویر توسط آن دو انسان است. نمایشی که برای فهم آن نیاز به منابع تفسیری خارج از نمایش نیست.شکل پرداخت این فرم توسط نویسنده یا کارگردان به گونه ای انتخاب شده است که به آنها اجازه می‌دهد در تزریق احساسات خود(حتی به صورت مبالغه آمیز) در متن روایت آزاد باشند و نتیجتا در این نمایش از موسیقی و نور و کورئوگرافی در کنار طراحی صحنه و لباس با ویژگی های انتزاعی برای عینی کردن احساسات ذهنی نویسنده استفاده شده است.
تماشای این نمایش برای من، پیشتر از آنکه باعث متاثر شدن از مواجهه با یک واقعیت در گذشته باشد، باعث به وجد آمدن از چگونگی عینی کردن احساسات ذهنی یک ذهن خلاق در نسبت با آن واقعیت است.
از عوامل اجرا بابت اجرای این نمایش ممنونم.

عرض ادب و احترام
یک نمایش که حاصل یک کار گروهی است. یک نفر همزمان نویسنده،کارگردان،بازیگر،طراح صحنه و لباس،تهیه کننده و... نیست. نمایشی که از جذابیت‌های موسیقی و افکتهای نوری و چیدمان صحنه برای تاثیر جادویی گذاشتن بر روی تماشاگر حداقل استفاده را بکند، خودش را محدود به موقعیت روایت و اجرای بازیگران می‌کند. و این کاری است که این نمایش با موفقیت از پس انجام آن برآمده است.نتیجتا احساسی که نسبت به موقعیت‌ها شکل می‌گیرد به نمایش در نیامده است، بلکه موقعیتهایی نمایش داده شده است که امکان بروز احساسات را فراهم می‌کند. و این زمینه را برای مشارکت فعال تماشاگر به هنگام دیدن نمایش، هر چه بیشتر فراهم می‌کند.
از عوامل این نمایش ممنونم که امکان این را فراهم کردند تا علاوه بر تماشای این نمایش، احساس کنم که من هم جزئی از این نمایش هستم.

عرض ادب و احترام
میزانسن بسیار ضعیف.اپیزود اول از این نمایش تماما توسط ویدئو پروژکتور به نمایش درآمد. نتیجتا یک شروع ناموفق برای این نمایش. موسیقی زمینه از اجرا بیرون میزد.متاسفانه طراحی صحنه و لباس هم قوی نبود. در عین شخصیت پردازی بسیار ضعیف بازیگر مرد، اما اجرای قابل تحسین داشت.
برای کارگردان نمایش و سایر عوامل اجراهای بهتری را آرزومندم.