خسته کننده بود.
فکر میکردم تنها منم که چنین احساسی داشتم ولی با خوندن نقد کسانی که نمایش رو دیده اند، احساس بهتری کردم.
رشتم تئاتر و تقاشی و هیچ چیز مربوط به هنر نیست ولی می فهمم لذت بردن از یک نمایش، فیلم یا نقاشی چجوری باید باشه. توی این نمایش یک چیزی کم بود. گم بود.

انگار چیزهایی که بازیگرها باید می گفتند دو تا مترجم جدا داشتند، یه موقعی متکلف و رسمی و شعاری (مثل ابتدای نمایش زمانی که مادر لاسارو بعد از فروختنش میره بالای منبر) و گاهی معمولی و زبان عام.
به نظرم انرژی بازیگرها تلف شده بود و می تونستند با سطح پایینتری از صرف انرژی، کار رو جمع و جور کنند. البته شاید اون موقع کلا تیشه به ریشۀ نمایش زده می شد و هیچ چیز قابل دفاعی نداشت.
غیر رسمی. واقعا بازیگرها هر شب تکه های نون رو از زمین برمیدارند و میخورند؟ مریض نمی شن؟؟؟؟؟؟؟؟

دیشب نمایش رو دیدم ولی نمی تونم بگم خوب بود یا بد. اولین کار فیزیکال بود که می دیدم و فهمیدم که ذاتاً این نوع نمایش که هیچ کلامی و هیچ جملۀ با ارزشی نداره که نیاز به فکر کردن و مرور کردن داشته باشه، مطابق سلیقه من نیست :-)

از سلیقه من بگذریم که هدف نوشتن، چیز دیگریست. مورد بسیار منفی، تأخیر نیم ساعته شروع نمایش بود بدون هیچ عذرخواهی از اتلاف وقتی که ایجاد کردند. هیچ احساس مسئولیتی در مورد تماشاچی هایی که اومدند (ولو از سر تفریح و گذراندن نیم ساعت فرهنگی) نتیجه تلاش های آقای کارگردان رو ببینند ولی گوییا وظیفشون بوده :-( . انتظاری که شاید برای بعضی که به حقوق دیگران احترام می گذارند و مطابق با نوشته بلیط نیم ساعت زودتر هم خودشون رو می رسونند، انتظاری یک ساعته شد و البته بعضاً ایستادنی یکساعته چون هیچ صندلی نبود (حداقل در طبقه همکف که من بودم)؛ و البته آزاردهنده تر، جواب یکی از خانم های مسئول به یکی از کسانی که اونجا بودند، بود (نقل به مضمون): "مگه اینجا فرانکفورته که همه چیز سر موقع شروع بشه؟" به نظرتون به این خانم چه باید گفت؟ عزیزم وقتی خودت زحمتی نمی کشی برای اصلاح و احترام به حقوق دیگران و برای موضوعی که خودت هم احتمالاً در جریانش هستی چنین مقایسه ای رو انجام می دی، اونوقت چطور انتظار داری شهرت مثل شهر یکی از قانونمند ترین کشورهای دنیا شه؟
:-|

چیزی که می خواستم نبود.
چرا نویسنده ها به خودشون اجازه می دن از اسم شاهکارهای ادبیات استفاده کنند و با اضافه کردن یکی دو عبارت به اسم شاهکار، محتوا رو به روز کنند؟؟؟ جلب تماشاچی؟ نمی دونم. عدم خوش فکری؟ نمی دونم.

اگر در اسم کار، حرفی از "کمدی الهی" نبود، شاید اینقدر تو ذوقم نمی خورد. شایدم من گول خوردم و وقتی دیدم در انتهای اسم نوشته شده "جلد چهارم" باید شروع می کردم به حدس زدن و نتیجه گرفتن.
در هر صورت فکر نکنید اگر به تماشای نمایش میرید، عین شاهکار دانته رو می بینید. چیزی رو می بینید که می تونست بدون استفاده از "کمدی الهی" هم براش اسمی انتخاب شه. به نظرم چون موضوع نمایش تا حدودی با کار دانته مرتبطه این اسم براس انتخاب شده همین.

سلام . خسته نباشید.
نمایش خوب شما را پنجشنبه 2 دیماه دیدم. نمیتونم بگم کاملا لذت بردم چون بعضی چیزها بود که نگذاشت کاملا لذت ببرم. البته بیشتر محیطی بود تا مربوط به متن و کارگردانی.
اگر در مورد خود نمایش بخوام چیزی بگم، 1- تغییر زبان نمایش از زبان معیار (فارسی) به ترکی و کردی. در مورد گیلکی شما فقط لهجه رو دخیل کرده بودید که این لطمه ای نمی زد ولی در مورد کردی و علی الخصوص ترکی، برخی جملات کاملا به این دو زبان بود و در نتیجه نمی تونستم بفهمم بازیگر چی میگه. امیدوارم در ویرایش های بعدی (بر اساس آنچه آقای اخی گفتند) این مورد نباشه. 2- بعضی وقت ها بازیگران روی صحنه نشسته بودند و حرکاتی رو انجام می دادند. شیب صندلی ها برای این مورد مناسب نبود. مخصوصاً کسانی که ردیف های انتهایی بودند.3- نمی دونم چرا دیالوگ های شعاری نصیب خانم ها میشه. به نظرم اگر یکی از اهداف نمایش، تغییر جایگاه ها و ارتباطات انسانی و عاطفی بوده، احتیاجی به بیان واضح نبود. هدف بهتر می تونست در متن نمایش و حرکات و دیالوگ ها نمود پیدا کنه.
و اما...
متاسفانه عدم هماهنگی بدترین چیزی بود که در مورد این نمایش وجود داشت که بعد از یک ساعت که اونجا بودم و بلیط های خریداری شده از تیوال رو حداقل نیم ساعت- چهل پنج دقیقه قبلش با مسئول مربوطه چک کرده بودم (نمایش با نیم ساعت تأخیر شروع شد و معمولا برام مهم نیست چون می دونم اجرا زنده هست ... دیدن ادامه ›› و امکان هزار جور اتفاق) به من و همراهانم و سه- چهار نفر دیگه گفتندجا نیست (اصلا هم مهم نبود که شما از ساعت 6 اونجا بودی !!!!!!!! و بلیط رو چک کردی . هر کی اول صف بوده، رفته صندلی خودشو پیدا کرده که البته این به دلیل عدم هماهنگی تیوال و گروه نمایش در مورد ظرفیت و نقشۀ سالن عنوان شد. الله اعلم.). هرچند بالاخره تو سالن جا داده شدیم ولی با دلخوری.
متاسفانه، شبی قسمت من شد که عده ای دانشجوی کم سن و سال بدون درک از اینکه در یک سالن نمایش چه رفتاری باید داشته باشند، اونجا اومده بودند. گویا اومده بودند گردش به جای اینکه چیز یاد بگیرند. شور خوب هست, عکس گرفتن خوب هست ولی ایکاش اون استادی که این بچه های عزیز رو آورده بود، حداقل آدابی رو هم به اونها یاد می داد؛ که قرار نیست اگر از بازیگری خوشت میاد، همون موقع به دوستات بگی، اگر میخواهی بخندی، دیگه از شعف داد نکش، اگر میخواهی تحلیل کنی، اونجا جاش نیست. اگر بازیگری خندش گرفت، احتیاج نیست اعلام کنی، همه داریم اون کار رو میبینیم. فکر کنم تو سر فصل دروسشون درسی باید باشه به اسم آداب سالن نمایش. خلاصه وجودشان ( مخصوصا اون هایی که در صندلی های اطراف من نشسته بودند) بسی بسیار مایۀ آزار بود.
در هر صورت باز هم میگم نمایش خوبی بود.اینکه برای بیان مشکل، ناصرالدین شاهی که سغر زیاد میرفته و حرم سرای پر و پیمونی داشته (خخخ) انتخاب شده بود برای سفر به زمان حاضر و درگیر شدن با یکی از مشکلات جامعه حال ما، به نظرم انتخاب هوشمندانه ای بود.
"مهد علیا و مربیان" را نیز بسیار دوست می داشتم. :-)

عوامل گروه خسته نباشید.

فکر می کنم به ظرافت بیان کردید که:
1- واعظان کاین جلوه بر محراب و منبر می کنند/چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند؛
2-زن است دیگر، هر جا که باشد زنانگی خود را حفظ می کند و زندگی ساکن را به حرکت وا می دارد؛ و
3-عشق قویتر از هر چیزی است.
و تمامی اینها با طنزی که در متن وارد کرده بودید و خندۀ حضار از آن طنز، همراه بود.

گروه روژدا خسته نباشید.
نمایش دیشب دیده شد. متاسفانه غیر از زمانی که آقای دانیال خجسته مونولوگ داشتند و صحبت هایی که باعث فکر کردن بشه (ریشه دار بودن که اگر ریشه قوی باشه، نه جنگی هست و نه پستی ای)، بقیه نمایش چندان لذت بخش نبود و پایان هم خیلی بی مزه بود. تضادها و چرخش شخصیت ها می تونست عمیقتر باشه. یک کار عادی با دیالوگ ها و تکیه کلام های عامیانه. به نظرم هدف (که اگر درست برداشت کرده باشم، ایندۀ هنر و فرهنگ و دنیا هست) می تونست خیلی قوی تر بیان شه: اینکه هر کسی با هر گذشته ای می تونه یک ذات لطیف و هنر دوست داشته باشه که یا از شنیدن یک قطعه موسیقایی لذت ببره یا دیدن یک نمایش و برای کسب اون لذت، روی بعضی چیزها پا بگذاره.اینکه اگر ریشه قوی باشه، خیلی چیزها فراموش نمیشه، اینکه ریشه دار بودن همراه با بخشندگی و سخاوت میشه و ...
و دونکته، اگر زمان داستان مربوط به چندین و چند سال دیگر باشه که غیر از تئاتر شهر هیچ سالن دیگه ای وجود نداره و بلیط نمایش 700 800 هزار تومنه، پس چرا بازیگر اینقدر جوون مونده بود در حالیکه سال ها قبل در ارغنون اجرا داشته؟؟ و اینکه چرا کت اقای خجسته زنانه بود؟؟؟؟؟

سلام. دوستان برای دیدن این نمایش، انتخاب کدام جایگاه ها و صندلی ها بهتر هستند؟