کاش دیرتر هم بود .6 هنوز برسرکاریم

شاید در ابتدا کمی بیننده با نمایش به کندی ارتباط برقرار کند ولی طرح موضوعی التهاب آور؛بازی های فوق العاده قوی خصوصا بازی نقش افسر بازرسی که بتدریج اوج می گیره با لایه هایی از طنز به اندازه به علاوه متن با گره های قوی و ابهامی که تا اخر تماشاچی رو همراه می کنه همه و همه در این برهوت نمایشهای خوب واقعا کار رو توصیه پذیر برای دیدن علاقمندان جدی و حتی تماشاچیان من میگم غیر پیگیر تئاتر می کنه.دکور مناسب و تا میشد متن دیالوگها واقعگرایانه بودگرچه بعضا به برهه تاریخی مسلما از روی اجبار انتخاب شده اتفاقات ,نمی خورد.در کل خسته نباشید

آنلاین دیدمش و با تمام لحظاتش زندگی کردم. از همه هنرها این موسیقی بود که بعد از انقلاب مدتها حتی به شکل کجدار و مریز هم اجازه هنرنمایی نداشت.داستانهای غم انگیزی مثل دادن مجوز حمل ساز یا شکستن ساز تنها لحظاتی اجازه طرح درین مستند پیدا کرد.فیلمها و عکسهای ناب,فصل بندی اتفاقات برپایه گوشه های موسیقی ایرانی و دنبال کردن یک موضوع خاص بی حشو و زوائد ویژگی قابل تامل این مستند ارزشمند بود.

طنز فیلم روزنامه‌نگاری و یکبار مصرف هست،ملاحظه کاری های بسیار و ناگزیر،دست و پای کارگردان رو بسته،بازی ها خصوصا نقش های سیاسی و دولتی ضعیف و فاقد ویژگی های نزدیک به افرادیست که نوعا می شناسیم،باگ های داستانی زیاد با این همه حامد بهداد خوب،لحظاتی طنز با ارجاع بیرونی و موسیقی و تیتراژ خوب باز هم از خیلی کمدی های چند وقت اخیر سرتره.مشکل فیلمنامه است اقای سیار سریع میتونه دیالوگهای بامزه بنویسه و پرداخت شخصیت ها پیشینه و پازلبندی داستان اصلن جالب نیست