ولی این اشک‌ها را با چی می‌توان بازخرید کرد، با چی؟ آیا امکان دارد؟ اگر انتقامش گرفته شود، بازخرید شده است؟ ولی من چه نیازی به این انتقام دارم، چه نیازی به طلب دوزخ برای این جلادها دارم؟ آتش دوزخ چه چیزی را می‌تواند بازخرید کند، چون محرومان و مظلومان شکنجه‌شان را دیده و زجرشان را کشیده‌اند.

هر انسانی بی‌شک حیوانی درنده درون خود دارد، حیوانِ خشم را، حیوانِ شعله‌ورشدن آتش هوس دربرابر فریادهای قربانی را، حیوانی افسارگسیخته که نمی‌توان مهارش کرد، حیوانِ بیماری‌های روانی و عقده‌های جنسی که در عیاشی نهفته است، یا در بیماری نقرس، بیماری کبدی و چیزهایی از این قبیل.
📚برادران کارامازوف

بیابانی در اطراف
کوه های خشک
جوانه ها قبل از رسیدن به باغ،به خواب فرو می رفتند...
کسی نماند جز چند خانوار
ما چند نفر.
آغازی برای پایان
غماری بر دامان این برهوت
تسلم شده بود نوبهار
بود و نبودمان را نحسی فراگرفته بود.
مگر انتهای این داستان برج عیوض است؟
لاابد چون ما میگوییم اینطور است!!
ما هم ... دیدن ادامه ›› پیمان شماییم
شرم نوبهار را به عقب رانده است.
لابد دستور خان است...
اینجا بازار تلخ عزاداراست
تو این زمان تمام واژه ها غریبن
زبونی که نگه قربان همون
سریه که قربانیه


شب در میان برج عیوضی ها سپری شد.
در یک ساعتی که گذشت،ایران برایم مرور شد.
تاریخ کهن،معاصر و حتی آینده!
جزئیات متن،بازی،چیدمان و ترکیب بازی ها و متن،انتخاب مکان اجرا و ....
همه و همه در کنار هم شب بسیار متفاوتی رو رقم زد.
دست مریزاد👌

من گشنمه،پس من هستم!!
اندراحوالاتی در تنهایی به سراغم میاید.
لحظاتی به میزان آنم،لحظاتی به موزون این...
شاید این سقوط منتهی به پرواز شد،اما اگر اتفاق نیفتاد چه؟
باید کسی باشد که دلداری ات دهد،کنارت باشد تا گرمای وجودش را حس کنی...
اما در خیالم او همانند یک ماهرخی بود،نورش گرمای لحظات تاریک تنهایی ام بود.
من در تنهایی ریشه دوانیده ام و تنها مرگ،رهایی بخش این زندگی به شمار می رود.
مرگ،انتهای همه چیز نیست بلکه سرآغاز لحظات کنونی است.



نمایش دوست داشتنی بود،اما کلیشه در متن بیداد می کرد.
۲۰دقیقه ی آغازین نمایش ... دیدن ادامه ›› بلاتکلیف بود.
موسیقی برخی لحظات را نجات داد.
برای من سیر داستانی نمایش،از هم گسیخته بود،چرا که محور دیالوگ ها حول چرخش مضامین مشخصی در گردش بود.
خسته نباشید عرض میکنم خدمت بزرگواران🙏

نقطه ی مقابل فین جین!!
شاید اگر ماقبل فین جین این اثر به نمایش در می آمد،کمی بیشتر از حد معمولش ستایش می شد.
اما برای مخاطبی که فین جین به چندباره تماشا کرده و این اثر فاخر رو تحسین کرده،نمایش چیزنامه تو ذوقش میزنه...

شخصیت پردازی و جزئیاتی که در نمایش مطرح شد،درخور توجه بودند،اما هر کجا که نقصی دیده می شد با لحنی خارج از متن به اون پرداخته شده بود.
در بخش پایانی صدا و موسیقی حدود ۱۵ دقیقه آخر اشتباهی که مکرر پخش شد،باید اصلاح بشه.
با تمام احترام برای نوازنده ی عزیز که بسیار هم زحمت کشیدن،بهتر بود از گروهی دعوت به عمل بیاد تا بیشتر به بخش موسیقی هم پرداخته بشه.
از نور هم خیلی بهتر میشه بهره گرفت.
نیم ساعت هم تاخیر داشت که امیدوارم در اجرای بعدی به این مشکل برنخورن بزرگواران.


در آخر هم بسیار از جناب موسوی سپاسگزارم که به تاریخ ما در قالب نمایش می پردازن و دغدغه ی ایشون قابل تامل هستش.
امیدوارم در ادامه مسیر موفقیت روز افزون کسب کنید🙏

رویایی که به یکباره محو شد.
آن رویا ما بودیم.
من،شاید تو،ما همه...


جناب غلامی!
در قامت یک کلمه؛
سپاسگزارم🙏

دست مریزاد به تک تکتون🌹

ناگهان چشمان خود را گشود.خود را همچو تخته ای رها شده در امواج متلاطم دریا دید.
تا چشم کار میکرد، آب بود و آب...
به یکباره سرآبی از ناجی خود دید!
یک کشتی که سیلی امواج بر تنش دیده می شد.
مدت مدیدی به سوی کشتی شنا کرد...
توهمی بیش نبود؛
اقیانوسم مُرد،کشتی کجایی؟
در خیالش ۲نفر بودند،چرا که بسیار با خود صحبت می کرد.
از همه چیز رنجور بود؛واجب الوجود،طبیعت،انسان ها...
آب هایی که نامشان آزاد بود، ... دیدن ادامه ›› او را به حالت جنازه وار بر روی شن های ساحل هل دادند.
چیزی مدام با خود زمزمه می کرد؛
من به هیچ چیز ایمان ندارم...
کوله ای همراهش بود،زندگی نکرده و رنج های مکرر
از حمل کردنش خسته بود،باید ادامه می داد...


بعد از حدود ۲ماه دوری از تئاتر،نه یکبار بلکه دوبار به تماشای این اثر کم نظیر نشستم.
لااقل برای من،کم و کاستی های نمایش در حداقل ترین حالت ممکن بود.
موسیقی،دکور،بازی ها، همه دلنشنین بودند.
شاید در متن حفره هایی دیده می شد که قابلیت برطرف شدن داشت.
خسته نباشید میگم به تک تک بزرگواران.🌹

با درود
سانس های جدید برای این تمدید خواهد شد؟

به این خاطر مردم بهت پشت کردن که آدم دوقطبی هستی.
اونا بهم اسکار نمایشی دادن و ۱۲دقیقه نمایشی دست زدن.
اما اونا واقعی برات دست زدن!!
اشتباه تو این بود که از سوئیس و به خاطر این مردم برگشتی.


آنچه دیشب شاهدش بودیم،نمایشی مبتنی بر متنی ساده و سطحی بود.در نما ذکر شد که هیتلر سگ خود را کتک می زده،منبعی در راستای این حرف نخواهید یافت.
در کتابی همانند نبرد من و کتاب های مشابه که شرح وقایع زندگانی هیتلر محسوب می شود،نقل شده است که هیتلر شخصی به شدت حیوان دوست بوده.
در ... دیدن ادامه ›› شدت و میزان این محبت بین حیوانات شرایط یکسانی برقرار نبوده اما هیچ عنوان حیوانی را مورد اذیت و آزار قرار نمی داده.

طبقه بورژوا نیز در زمان هیتلر از آثار فرهنگی و پروپاگاندای هیتلر تماما حمایت میکردند‌.
به یکباره وزنه ی معادلات فرهنگی همانند سینما با اکران دیکتاتور بزرگ به هم خورد.
آثاری در زمره ی ستایش نازیسم و هیتلر ساخته شد اما دستاورد چشمگیری در خارج از خاک آلمان نداشت.
چنانچه از جزئیات استفاده ی چندانی در متن آقای رنج بر دیده نمی شد.
چه بسا اگر نگاهی دقیق تر و تخصصی تر حتی به یک موضوع از آنچه میان هیتلر و چاپلین اتفاق افتاده بود،می شد به یکباره نمایش جذاب تری رو شاهد می بودیم.

تجسم اینکه نمایش حول محور چه سبکی می چرخید هم برام عجیب بود!
سورئال توصیفش کنم یا چی؟؟

بخش هایی که به نظر جالب توجه بودن،تیک های عصبی هیتلر بود که بهش توجه شده بود که ای کاش سیبیل هم داشت جناب هیتلر...
دیالوگ بین چاپلین و اوا براون نیز درخور توجه بود.
بلوندی،به نظرم بلوندی فضای لازم برای گسترش شخصیت رو داشت.
اپرای اثر،تنها نکته ی تماما مثبت این نمایش بود که بسیار چشمگیر بود.

هیتلر شخصیتی مرموز و پیچیده س که همیشه ترجیح دادم نمایشی رو که به هیتلر می پردازه نبینم!!!
چرا که تا به امروز شخصی رو ندیدم که حتی به صورت جزئی در موردش اصولی و با تحقیق کافی بنویسه و در معرض نمایش و دید عموم قرارش بده.
اما مرتکب وسوسه ای نا به جا شدم...

خسته نباشید عرض میکنم خدمت بزرگواران