کارن کیانی کارگردان

دست گذاشتن روی موضوعاتی مثل قاتلان زنجیره‌ای می‌تواند بسیار خطرناک باشد. از این لحاظ خطرناک که می‌تواند اثر را به سمت یک کار کاملا تیپیک و کلیشه‌ای بکشاند اما غلامرضا لبخندی به خوبی از تمام این کلیشه‌ها رد می‌شود.
نمایش با انتخاب فرمی‌اش یعنی شیوه‌ی روایت‌گری شکل دیگری تاریخ را بازگو می‌کند و شیوه‌های نمایش ایرانی را با ژانر هارور به خوبی تلفیق می‌کند. می‌توان گفت غلامرضا لبخندی ترکیبی از شیوه‌های نمایشی ایرانی و ژانر هارور(وحشت) است و استفاده نمایش از ژانر بسیار درست و جذاب است. نمایش با ایده‌های تیپیکال آشنایی زدایی می‌کند،دقیقاً همان کاری که با ماشین پیکان کرده‌است.
میزانسن‌های نمایش هم کاملا هم‌سو با شیوه‌ی روایت‌اش است و ایدهٔ درخشان نشستن بازیگرِ نقشِ غلامرضا(بهروز پناهنده) پشت پیکان در تمام طول نمایش بسیار تکان دهنده است و همچنین ایدهٔ نشستن باقی بازیگران در کنار تماشاگر که به‌نوعی فضای دادگاه را تلقی می‌کند. این میان به‌ هیچ‌وجه نباید از بازی درخشان بهروز پناهنده غافل شد بازیگری که بزرگ‌ترین مزیت‌اش این‌است که هم می‌تواند نقش منفی را به نحو احسنت بازی‌کند و هم نقش مثبت. با نقش های مثبتی که بازی کرده می‌توان همذاتپنداری عمیق کرد از نقش‌های منفی‌اش می‌توان متنفر شد،مثل خنده‌هایش پشت فرمانِ پیکان.
غلامرضا لبخندی نمایشی روایت‌محور است که روایت‌اش را در ژانر وحشت تنیده‌است و در این کار بسیار موفق است. کاری که ریسک پذیری بالایی می‌خواهد و این نمایش به‌خوبی از پس این کار برآمده و می‌تواند هفتاد و پنج دقیقه چشم‌ها را به‌سوی ماشینِ پیکانِ غلامرضا لبخندی خیره کند.

خاکْ سفید نمونه‌ی کم نظیری از آدم های سیاه بخت است

شاید این روزها در سینمای ایران فیلم اجتماعی و عربده‌کشی به یکی از کلیشه ترین ژانرهای سینما تبدیل شده است،اما این سبک در نمایش ایرانی مهجور واقع شده، شاید بعد از همسایهٔ آقا اثر حسین کیانی،سعادت لرزان مردمان تیره روز اثر علیرضا نادری و قصه‌ی ظهر جمعه اثر محمد مساوات کمتر نمایشی باشد که به مردمان تیره روز و طبقه‌ی سیاه بخت جامعه بپردازد،اما خاک سفید نمایشنامه‌ی بی کم و کاست محمود احدی‌نیا کاملا توانسته یک درام اجتماعی با محوریت دیالوگ به نمایش بگذارد،دیالوگ هایی از جنس آدم هایی که شاید کمتر دیده باشیم اما رفته رفته آنها را درک می‌کنیم،قطعا نوشتن یک درام رئالیستی نیاز به بازی های باورپذیر هم دارد که گروه بازیگران نمایش به خوبی از پس این کار برآمده اند مخصوصا مهدی یگانه و میلاد معیری؛ناگفته نماند که کارگردانی نمایش هم کاملا هم سو با نمایشنامه‌است و توانسته شمایل یک درام رئالیستی را به خوبی به نمایش بگذارد.
این شیوه از درام نویسی مدتی‌است که در تئاتر کم‌رنگ شده‌است اما خاک سفید نمونه‌ی بسیار خوب و استاندارد از یک درام اجتماعی و واقع گرا است درامی که یک خانه‌ی تیمی در سال هفتاد و نه واقع در محله‌ی خاک سفید را هدف قرار داده و خرده روایت هایش را دل آن جای داده،خرده روایت ها از آدم هایی سیاه بخت،شخصیت ... دیدن ادامه ›› هایی که فقط به مثابه یک شخصیت نیستند و نمونه‌ای از طبقه‌ی پایین جامعه ارائه می‌دهند.
امید که از این شیوه درام نویسی استقبال بیشتری شود و اینچنین نمایش هایی مورد توجه بیشتری قرار بگیرند.

درود
سپاسگزار محبت تک‌تک شما عزیزان هستم
امشب بعد از پنجاه شب اجرا این نمایش به پایان می‌رسد
امید که بازهم بتوانیم میزبان شما باشیم.

درود
سپاسگزارم از حضور،لطف و نظرهای ارزشمند تک تک شما عزیزان که تا بدین جا به تماشای ما نشسته‌اید.
امروز جمعه ۲۲ تیرماه آخرین اجرای نمایش قبل از تعطیلات است و‌ ما از ۳۱ تیرماه مجدد به روی صحنه باز خواهیم‌گشت و اجراها را به صورت «محدود» ادامه خواهیم داد.