یک مشق دانشجویی خوب در سالنی همیشه غافلگیر کننده...

دوشنبه شب یه نمایش معروف و با تبلیغات زیاد را در سالن ملک را دیدم و چهارشنبه شب در سالن مولوی دریم لند را.
هر چه آن بازیگر معروف شده در سینما بی دلیل و افتضاح بود و اضافه وزنش هم توی ذوق میزد، این بازیگران کاملا هنرمند و فوق العاده واقعی بودند.
سالن مولوی همیشه مخاطبش را غافلگیر میکند. اجراهایی که واقعا ارزشمند هستن و هنر را به وضوح میشود در آنها مشاهده کرد. کاملا برعکس بسیاری از سالن های تازه تاسیس و شلوغ که پاتوق سینمایی هایی معروف شده و بر خلاف نمایش های متوسطِ پُر های و هو با بلیت های گران.
خوشحالم که این نمایش بی کیفیتی نمایش های قبلی که دیده بودم را شست و بُرد و حس خوبی را در من ایجاد کرد :)

البته دوتا نکته وجود داشت که کمی آزار دهنده بود:
اول، صندلی ها خیلی سر و صدا و جیر جیر میکنند و جای پای مناسبی ندارند. و دوم صدای سالن؛ که به جرات میشود گفت درخور این نمایش ... دیدن ادامه ›› نبود بود.

برای یک نمایش صامت (بدون دیالوگ) و تا حدودی موزیکال اتفاقا صدا و موسیقی مهمترین فاکتور است چرا که مخاطب در این حالت فقط به موسیقی گوش میدهد. و اگر صدای سالن بی کیفیت باشد، حتما آزار دهنده خواهد بود.

### یک تذکر و توصیه فنی ###
برخی لحظه ها feedback های زیادی در صدا به گوش میرسید و تقریبا در همه لحظات صدا distortion داشت. همچنین source مورد نظر هم به نظر میرسید کیفیت صوتی پایینی دارد. حتی برای لحظه ای قطع و وصل و نویزهای دیگری هم در صدا به گوش رسید.

برای من تداعی کننده چند فیلم سینمایی در ژانرهای science-fiction و به ویژه آخر الزمانی بود.
تجربه دیدن نمایش در این ژانر که از البته از علایق من است، برایم بسیار تازگی داشت.

درود به همه عوامل و کارگردان محترم و به خصوص گروه موسیقی

چند دقیقه بعد از شروع نمایش یک خاطره مبهم ولی خوشایند یادم آمد. اولین بار این نمایش را سال 84 یا 85 در یک دوره جشنواره تئاتر فجر دیدم. کاملا اتفاقی و بدون برنامه ریزی قبلی و برای اولین بار بود که وارد سالن تئاتر شهر میشدم. چند دقیقه بعد فهمیدم که جای درستی آمدم و قرار است نمایش فوق العاده ای ببینم. هیچ صندلی خالی نبود و تعداد زیادی هم مثل من ایستاده در گوشه های سالن صحنه را تماشا میکردند. تمام نمایش را ایستاده دیدیم. حتی درِ سالن هم نیمه باز بود و عده ای در چارچوب در ایستاده بودند.
گوهر خیر اندیش نقش خانم میلیاردر را بازی میکرد و شهردار هم میرطاهر مظلومی بود. بقیه بازیگران را به خاطر نمیاورم ولی چیزی که یادم است اینکه بسیار روان تر و مسلط تر از بازیگران این نمایش بودند و اجرا عالی بود.
تمام سالن با آن همه جمعیت سراسر سکوت بود و توجه به صحنه. نه تلفن همراهی داشتیم که گهگاهی نور صفحه اش صورتمان را روشن کند و نه کسی دزدکی فیلم میگرفت. نه کسی به بقل دستی اش فکر میکرد و نه من دیگر متوجه همراهم بودم.
چقدر پایان نمایش دقیق به خاطرم مانده. بازیگر نقش آلفرد قبل از اعدامش تنها یک نخ سیگار خواست. سیگار را برایش روشن کردند و به دستش دادند. بازیگران دیگر دورش حلقه زده بودند و به سیگار کشیدنش نگاه میکردند. همه تماشاگران بدون نق زدن و در کمال صبوری و بی توجه به اینکه زمان چطور میگذرد، به اندازه دود شدن یک سیگار در سکوت مطلقِ صحنه و سالن نظاره گرش بودند. سیگار رفته رفته دود شد و صحنه مه آلود. و فقط سکوت بود.... و بعد آلفرد کشته شد. همه چیز تمام شده بود.

لحظه ای بعد چراغ های سالن را روشن کردند و با صدای مهیب تشویق و کف زدن تازه فهمیدم چقدر آدم آنجاست. مگر میشود! اینهمه مخاطب یک نمایش، صبور و ساکت تماشا کند. چیزی که حالا متاسفانه فقط خاطره است.

همان سال، ملاقات جایزه بهترین نمایش آن دوره تئاتر فجر را دریافت کرد.

این نمایش را به کسانی که اهل تخیل گرایی و دوستدار فانتزی هستند حتما پیشنهاد میکنم.
بازی و اجرای نقش کاپیتان بوردو و دو دستیار آدم آهنیش عالی ... دیدن ادامه ›› بود. (البته ایده استفاده از لاستیک کف پایی ماشین به جای پوشش پشت ربات ها واقعا خنده دار بود D: )
صحنه آخر، که شاه اوبو در هنگام ایفای نقش به دست خود یک تابلو نقاشی به وسیله دود و به وسعت تمام صحنه خلق کرد، از دید من بی نظیر و خیلی زیبا بود.

همچنین استفاده از افکت های صوتی مناسب و اعوجاج صدا در سالن و هماهنگی خوب طراح صدا و موسیقی، بهروز سیفی، با بازیگران که قبلا کمتر دیده بودم، از نقات قوت این نمایش است.

* تعجب میکنم نمایش هایی که ارزش دیدن بیشتری دارند، تماشاگر کمتری دارند.
* لطفا قبل از دیدن این نمایش در مورد تئاتر ابزورد و نمایشنامه شاه اوبو مطالعه کنید.

به نظرم نویسنده باید روی معرفی شخصیت ها بیشتر کار میکرد. مثلا اینکه چه گذشته و پیشینه ای داشتن و از کجا به اینجا رسیده بودن. احتمالا اینطوری مخاطبان بیشتر وارد عمق داستان خواهند شد.
در کل خوب بود و مورد پسند

این نمایش بیان یک حقیقت جاری در کشور و جامعه ماست که با کمدی شروع و هر چه جلوتر رفت به تراژدی تلخی تبدیل شد.

# بهترین بازیگران( از نظر من) ... دیدن ادامه ›› :
الناز حبیبی(زاقی) و سوده شرحی (لالی)

# نقطه ضعف:
کند بودن پیشرفت داستان - نبودن خروس لاری واقعی اثر گذاری داستان در مخاطب رو ضعیف کرده بود.

#نقطه قوت:
بازیگری عالی و طراحی لباس مناسب

# توصیه کلی:
برای کسانی که صرفا به دنبال خندیدن هستن حتی بدون محتوا توصیه نمیشود. اما برای علاقه مندان به نمایش و بازیگری پیشنهاد میکنم.