در اندیشه جهانی شدن هنر القای معنا در هنر مفهومی ممکن است شخصی باشد چه برای هنرمند چه برای مخاطب و چه در عنوان اثر وچه در ارائه آن و این همان هنر مفهومی یا کانسپچوال است دستاورد پست مدرن و آوانگارد...و اما در کلیت نمایش از لحظه ورود تماشاگر و برخورد با طراحی صحنه مینی‌مال کوبیک با سازه فلزی گرفته تا بازی مدرن بازیگران به سبک بیومکانیک میرهولد دور از حس های تصنعی کلیشه و بیروح بودن تعمدی آنها و الینه بودن از خود و همچنین نور پردازی و صداهای عجیب و موسیقی متفاوت قرار است همه چیز بر سر مخاطب آوار شود یک نمایش سایکو که به ما میگوید تروماهای کودکی همه آینده مارا ویران می‌کند و در همه مسائل در تمام ابعاد اثر میگذارد
قدرت آسیب کلامی که از هزاران تنبیه بدنی بیشتر است کلام و
زبانی که صدایش خیلی بیشتر از ۴۰۰ هرتز و فرا صوت است و آنقدر بلند است که ناشنیدنیست اما شنیده میشود از درون زخمی ما حتی اگر ما نخواهیم بشنویم هم جزیی از ما میشود در آخر ما مرگی را در صحنه میبینیم که در واقع زایش است و تولدی دوباره..‌. تشکر از کارگردانی که اینچنین خلاقانه و هوشمندانه و ظریف همه عناصر اجرا را فراهم میکند تا در خدمت محتوا باشدو همچنین ویدئو مپینگ عااااالی و در خدمت مفهوم و محتوا👋👋👋👌
در آخر باید بگویم واقعا اینقدر تحت تآثیر قرار گرفته ام که نگفتنی.‌...

درود و خسته نباشید به همگی عزیزان این نمایش من دوبار کار شما رو دیدم و واقعا لذت بردم هم به لحاظ کارگردانی و شیوه خوب و فنی و هنری در اجرا هم به لحاظ بازیگری شایان ذکر است که موسیقی خوب و طراحی صحنه و دکور عالی هم در خدمت نمایش و تحسین برانگیز است 👍

پیش از کشتن روایت خونهای بیگناهیست که در جنگ میریزد و انتقامهاییست که از این خونها گرفته میشود و اعتراضاتی است که هیچگاه شنیده نمیشود....موتیف اعتراض در این اثر بشدت پررنگ است و در دل و جان طنین انداز میشود....سکوت به درستی که جایی در این نمایش ندارد چراکه سراسر آشوب است و طغیان...مگر میشود در این هجمه ی آشوب سکوت کرد؟!جای سکوت را موسیقی میگیرد و حقا که بجاست....بازیهای یکدست و همسو ی بازیگران و فرمهای بینظیر و تابلوهای زیبا در این اثر شاهکار چشم نواز است...استاد دادگر نازنین با رویکردی پست مدرن و المانهایی هوشمندانه وقایع کهن را بازنمایی میکند و بازهم در یادها ماندگار میشود...👌👌👌