سلام و خدا قوت به کل گروه.
بازی‌ها خوب خصوصا خانم پرور که البته جز این هم انتظاری نمی‌رفت. تمام مدت کار به شدت دلتنگ کارهای خودشون شدم. هایلات و داری داری... . طنزی که حرفی برای گفتن داشت نه مثل این کار که دیالوگ پایانی شخص کارگردان آنچه که باید نشون میداد را مستقیم پند داد و تمام. امیدوارم به زودی باز هم یک کار درجه یک با کارگردانی و نویسندگی خانم پرور روی صحنه ببینم.
متن شبهای طهرون بقدری دم دستی و ضعیف بود که با خودم فکر می‌کردم حتما اسم خانم سام را به عنوان نویسنده اشتباه در ذهنم دارم. از مجموعه باغ کتاب هم انتظارم خیلی بیشتر از این بود. از سالنی که توش کارهای مثل بورش، خبری از او نیست را دیدم توقعم چیز دیگه‌ای بود.
خلاصه که این کار سلیقه من نبود و امیدوارم به زودی باز هم کارهای مثل ریش آبی را در این مجموعه ببینم. از خانم سام هم کاری ببینم که خاطره خوش سریال‌های قدیمیشون رو برام پررنگ‌تر کنه.

با سلام و خدا قوت به کل گروه.
اگر نمایش محیط زیست را ندیده بودم قطعاً به این کار امتیاز بالا میدادم. اما آلان بنظرم امتیاز بالا به کار دادن خیانت به عوامل حساب میشه. یعنی من مخاطبتون نیازی به تماشای ابعاد دیگه‌ای از گروه ندارم و از تماشای تکرارتون راضیم.
موقعیت کلی، شخصیت‌ها، شوخی‌ها و... همه وام گرفته از نمایش محیط زیست بود. همین باعث شد به دوستانیم که آن کار را ندیدن تماشای این کار را پیشنهاد بدم.
امیدوارم کار بعدی آقای کاهانی دوباره تجربه جدید و بی‌نظیری بشه برام.

سلام و خدا قوت به کل گروه.
کار رو دوست داشتم. متن تمیز و بازی‌های عالی البته جز این هم انتظار نمی‌رفت. طراحی صحنه و لباس هم به کمک کار آمده بود.
امیدوارم باز هم از آقای سعیدی و گروهشون کارهای درخشان ببینم.

سلام و خدا قوت به کل گروه.
کار رو دوست داشتم. یه متن تر و تمیز با بازی‌های یکدست.
موفق باشید.

با سلام و خدا قوت به تمامی گروه.
بازی‌ها را دوست داشتم. خصوصا دوره پهلوی و قاجار.
طراحی صحنه و لباس هم خوب بود.
این سه دوره یک خانواده و یک خانه من را یاد فیلم پستچی سه بار در نمیزند مینداخت اما آن کجا و این کجا. بنظرم جذابیت ان فیلم که باعث شده هنوز بعد این همه سال در ذهن من ماندگار بشه توی دل هم بودن داستان‌ها بود. بنظرم از خصایص داستان‌های روانشناختی هم همینه. اگر قراره یک رفتار و کنش خانوادگی موروثی مورد بررسی قرار بگیره بنظرم درسته که داستان‌ها یه نخ تسبیحی داشته باشند. آنجا پله‌ها این رفت و برگشت‌ها را به نمایش کشیده بودن. اینجا سه تا داستان دقیقا مثل همون سه تا فرش از هم تفکیک شده بودن. البته چندتا پل مثل همون بیماری، جمله‌ای که از مادربزرگ خدابیامرز نقل میشد و... بود. اما بنظرم باید در این بخش هوشمندانه‌تر متن صیقل داده میشد.
مساله بعدی من با تئاترها، تازگیا این قسمت مونولوگ گفتن‌ها شده. انگار مد شده و همه خارج از کارکرد در کارشون می‌ذارن. دقیقا مثل کار قبلی آقای موسویان اینجا هم اطلاعاتی که داری در طول داستان خیلی واضح میبینی و میگیری رو یهو یه شخصیت میاد میشینه و دوباره برات روایت می‌کنه. خب مونولوگ باید یه اطلاعات جدید و خارج از فضای قصه برای پیش برندگی بیشتر قصه بده. آلان مونولوگ‌های این کار حذف بشه کدوم قسمت داستان در ذهن من مخاطب لنگ خواهد زد؟
باز هم خسته نباشید میگم خدمت گروه و امیدوارم موفق باشند.

سلام.
قبل از اینکه نظرم را راجع به نمایش بنویسم، می‌خوام نظرم را راجع به فرهنگ تماشاچی بودن بنویسم.
پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت به تماشای این کار نشستم. متاسفانه در کل زمان اجرا خانم مونا فرجاد و دوستشون که در ردیف چهارم نشسته بودن حرف زدن. چندباری هم دیگر حضار به نشانه اعتراض نگاهشون کردن اما... . همیشه از یه تماشاچی عادی انتظار داشتم حتی کلمه‌ای به زبون نیاره، اما امروز از خانم فرجاد صرفاً انتظارم به این سطح تقلیل پیدا کرد که لااقل چند دقیقه حرف نزنن. شاید ایشون صرفا برای ملاقات دوستان هنرمندشون آمده باشن اما من تماشاچی برای تماشای نمایش با تمرکز آمدم.
خود نمایش که خسته نباشید میگم به کل گروه بنظرم ایراد اصلیش زمان طولانیش بود. البته با توجه به کودکان و نوجوانان حاضر در سالن که تقریبا تا انتها کاملا ساکت بودن میشه گفت کار آنقدر جذاب بود که تماشاگر را تا پایان با خودش بکشونه و باعث خستگی در طول زمان نشه.
تمام بازی‌ها خوب بود. از کسی مثل آقای آئیش و دیگر دوستان حرفه‌ای هم انتظاری جز این نمیره. از آقای حمید رحیمی می‌خواستم اجرای متفاوت از هیدن ببینم اما تقریبا همون سبک بازی را ازشون دیدم. از آقای سامان کرمی دومین کاری بود که در چند وقت اخیر میدیدم و بنظرم بازی شیرینی را ارائه کردن. آقای معتضدی نقش پیرمرد ویلچر عمودی را خلاقانه‌تر از نقش اصلیشون اجرا کردن که احتمالا بخشیش برمی‌گرده به هنر تیپ‌سازی ایشون با صدا و بخشیش هم به طراحی ان صحنه. ... دیدن ادامه ›› گروه حرکات فرم هم خوب بودن و چقدر هم به اندازه روی صحنه دیده شدن. ترانه‌ و اجرای حرکات خیلی در دل کار نشسته بود و مثل بعضی کارها در حد یه ادا و اصول بی‌ربط باقی نمونده بود.
وقتی اسم گالیله میاد خواه و ناخواه می‌دونیم که قراره به کدام مسائل روزمون در دلش برسیم که بنظرم کارگردان از پس پررنگ‌ کردن ان قسمت‌ها در دل کار برامده بود.
خدا قوت به همگی.

سلام.
چنان شیفته متن و ایده شدم که می‌خواستم امتیاز ۵ بدم.
اما متاسفانه برعکس بیشتر کارها که ضربه رو از متن می‌خوره و بازی‌ها درجه یک هستن اینجا متن عالی ضربه رو از بازی خورد.
بازی آقایان قابل قبول بود هر چند که بازی آقای مرادی هم خیلی غلو توش زیاد بود. شاید بهتر بود یه جاهای اکت‌ها را مدیریت کنند تا اوج و فرود‌ها بهتر دیده بشه. بازی خانم هیچ کدوم از حس‌های که باید در من تماشاچی برمی‌انگیخت رو حتی قلقلک هم نداد. بنظرم این کار می‌توانست جز شاهکارها باشه و حتما کارهای آینده آقای کوهی را پیگیری خواهم کرد.