در ابتدا این نمایش رو به مخاطب تئاتری پیشنهاد میکنم اما ازش میخوام با مقداری صبر و حوصله بیشتر با اثر مواجه بشه
اما نمایش های که به مباحث روانشناختی و عمیق روان آدمی میپردازن از زیر متنی برخوردار هستند که هر چند در مورد این اثر کمی دم دستی باشد اما در پرداخت خوب از کار در اومده مشکل از جایی آغاز می‌شه که نویسنده و کارگردان که هر دو یکنفر هستند به زیاده از حد توضیح دادن آنچه قبلا در طول اثر گفته رو میاره. اینجاست که اون پرداخت خوب به زیر متن و گذشته کاراکتر به ناگاه تبدیل به فیلم فارسی می‌شه...آن مقدار صبری که برای مخاطب پیشنهاد کردم دقیقا برای چشمپوشی یا تاب آوردن این صحنه ها و دیالوگ های مازاد و سطحیه. اما بازیگر نقش نشان آقای مرادی با خلق یک کاراکتر سمپاتیک تا حدود زیادی تونسته نقص متن رو پوشش بده همینطور بازی قابل قبول آقای محسنی که انرژی نمایش رو با شوک‌هایی در جنس بازیش، مدام احیا میکنه. شیدا پهلوان به غیر از نقش دکتر و مادر در نقش معشوقه ها بهتر عمل کرده به نظرم. کارگردانی هم خلاقیت‌های خوبی در زمینه نور، صدا، دکور و لباس داره که نمیشه نادیده گرفت. بخش مورد علاقه من پایان امیدوارانه کار هست همراهی موسیقی و اکت صحنه که شاید اگر امکانات بیشتری در اختیار گروه اجرایی بود حتی زیباتر هم میشد. در نهایت فکر می‌کنم با توجه به ریسک بالایی که آثار روانشناختی محور دارن این اثر تونسته تا حدودی موفق عمل کنه و ارزش دیده شدن داره. دوستان دیگر به نکات جالبی اشاره کردن که من از تکرارش پرهیز می‌کنم...

شخصا این نمایش رو به کسانی که دوست دارن یک اثر کمدی ببینن و بدون اینکه بهشون بی احترامی بشه بخندن پیشنهاد میکنم در روزهایی که هر روز بیدار شدن و رفتن به جنگ اژدهای هفت سر زندگی که برامون ساختن واقعا روحیه و توان مضاعف میخواد چنین نمایشی میتونه برای مخاطب تجربه جذابی بشه

در ابتدا از دوستانی که جسارت به خرج میدهند و چنین اجراهایی را پیشنهاد میکنند تشکر میکنم
رویای مردان مضحک که هیچ مضحک نبود و چون پیکره ای سه پاره از تاریخ وجود، هبوط، ازل و عدم انسان گفت، بدن های معلق و شناور در ذهن ما و اثر و همانقدر دور که همانقدر نزدیک. روایتی که از تکرار هذیان وار وسوسه رنج به ستوه آمده امید را فریاد میزند و مخاطبی که از صلیب پایین کشیده میشود و دستهای مهربان دخترکی بر زخم هایش مرهم میگذارد .

امکان این وجود داره که افراد زیادی با کار ارتباط نگیرن اما بدون هیچ قضاوتی اگر خودتان را در اختیار خلوص و محبت این گروه اجرایی بگذارید تماشای این اثر در حالت حداقلی خود تجربه ای دلنشین خواهد بود.

جدا از متن برشت که فارغ از تاثیر اندیشه های سیاسی شناخته شده اش باز هم تاثیرگذار است اجرای این نمایش از سطح معمولی بالاتر نرفت
بازیگر نقش خانوم کارار تا حدود زیادی موفق بودند اما تن صدایی که انتخاب کرده بودند محدودیت های حسی در بیان برایشان ایجاد کرده بود
پسر با نقش خود ارتباط خوبی بر قرار کرده بود و باورپذیر می‌نمود اما نه درخشان
کارگردانی هم ایده های بکر و ناب آنچنانی ارائه نمی‌کرد تنها در چند جای نمایش با استفاده درست از نور و چینش بازیگران قاب های زیبایی شکل گرفت
متاسفانه نمایش از سیطره بخش شعاری یا ایدئولوژیک اثر پایه رها نشده بود و تاثیراتش آنچنان بود که گویی در کوبای کاسترو نمایش میبینم که ممکن است کاملا تعمدی باشد اما شخصا دوست نداشتم
اما بیش از هر چیز اتفاقی که در نمایش امشب تفکر برانگیز بود وضعیت بسیار تاسف بار پروژکتورهای کارگاه نمایش بود که با تلاش بازیگران و صبوری مخاطب مانند طوفانی بود که به خیر گذشت
امید که شرایط بهتری برای فعالین عرصه تئاتر فراهم شود

در انتظار گودو
نمایش در بیست دقیقه ابتدایی چشمگیر پر از حرکت و شوخی است که با اندکی اغماض می‌توان حتی از شوخی های بد و پرتی که مخاطب را نخنداند ... دیدن ادامه ›› هم چشم‌پوشی کرد اما با تمام توانایی بازیگران که هم به صورت بلقوه و هم بالفعل قابل تشخیص بود موقعیت های نمایش از لحظه ورود پوتزو و لاکی تقریبا همگی با شکست روبرو شدند و نمایش را از ریتم خارج کردند دیگر نه از ساتیر خبری بود و نه از ابزورد تنها یک موقعیت کش دار شکست خورده که شخصا به پایانش علاقه مند بودم
شاید بزرگترین ضربه از وفاداری نسبی آقای لرستانی به متن اصلی شکل گرفته شاید وقتی مولفه هایی دچار دگردیسی می‌شوند تایم نمایش و تکرار ها نیز بر همان اساس باید تغییر کنند
نقطه قوت کار طراحی صحنه و نور آن بود که انصافا در تمام طول نمایش چشمگیر بود اما بازیگری که بخشی از دکور بود می‌توانست کارایی بیشتری داشته باشد و به نظرم از این پتانسیل به خوبی استفاده نشد
مبحث آیینه ها هم که دیگر تیر خلاص بود تا شعار زدگی داستان را به آسمان هفتم برساند

همانقدر که جوانی و بی تجربگی ممکن است باعث خطا شود تجربه داشتن و احساس عدم نیاز به مشاوره هم ممکن است منجر به شکست یک پروژه در یکسری ابعاد آن شود.