من دیشب زنبورهای کارگر دیدم،خیلی اجرا جالبی بود و به نظرم فضایی که این نمایش میسازد تماشاییست^ـ^
بسیار پیشنهادش میکنم ،داستان رنج مولف و نویسنده است با اینکه کار در سالن اشتباهی اجرا میرود به دلیل ساختار سالن که باریک است و نگاه مخاطب متمرکز نیست امّا این چیزی از ارزش این کار کم نمیکند چون نمایش سرشار از خلاقیت است و در عین حال بسیار ساده همه چیز برگزار میکند🖇
استفاده از آکسسوار صحنه و نورپردازیش بسیار به جا بود، ارتباط با مخاطب اندازه بود و جا به جایی که در صحنه ها بین بازیگران شکل می‌گرفت برام پذیرفتنی بود چون به نظرم در متن اینقدر درست هر کاراکتر شخصیت پردازی شده بود که چیزی بیرون نمی‌زد و درام در نقطه ای که باید شکل می‌گرفت،فقط طراحی لباسِ شخصیت کارگردان اذیتم میکرد.
امیدوارم ببینید و از دیدنش لذّت ببرید 🍀
من هم قصد دارم دوباره برم ببینم ... دیدن ادامه ›› اگر شد.

پی‌نوشت:من یک چیزی از بین جملات نویسنده و بازیگر اثر در رورانس درک کردم که انگار آگاهیم تا به حال نسبت بهش معطوف نشده بود گفت: «مچکر ازتون که وسط هفته آمدید و به تماشا مآ نشستید.» قدردانیش ارزشمند بود امّا این جمله اش من برد تو این فکر که چه بهتر که اگر خواستم کار ببینم وسط هفته برم که خلوت تر است یا اوایل اجرا که بلیت کمتر میفروشند تا شاید انگیزه یک گروه اجراییُ با این عملِ هر چند کوچک بالا ببرم، خواستم این با دوستان تیوالیم هم در میان بگذارم که کاش مآ هم این سنت بشکنیم و آخر هفته تآتر دیدن کنار بگذاریم :)
مخاطب متعلق به تمام ایام هفته است.

خیلی منتظرش بودم :)

ادبیات نمایش مهمیست و دیدنش برای هر آن کس که علاقه به تاریخ دارد توصیه میشود به این دلیل که تنهآ در پی سرگرمی مخاطبش نیست بلکه از مخاطب توقع دارد و حتآ اگر آگاهی از روایات مطرح شده نداشته باشیم بعد از نمایش جبری در جهت خوانش وجود دارد لکن به نظر من اکثر اوقات تمام دانستگی مآ کامل نخواهد بود،البته این هم باید اضافه بکنم که صرف علاقه در این باب کفایت نمیکند و نیاز به اطلاعات زمینه ای را نباید نادیده گرفت...

تآتر مستند در ایران سالهاست که طفلی صغیر مانده که هر چقدر آب و نانش داده اند به همآن اندازه توی سرش هم زده اند امّا مهام میقانی با شجاعت و پشتکار به دور از هرگونه شعار این متن را مینویسد و قدمی بلند برمیدارد در مسیر تآتر مستند که گونه بسیار سختیست که نیاز به پژوهش و مطالعه زیاد دارد.
طراحی صحنه در جهت اثر و دیدنی بود،هارمونی رنگ در طراحی لباس باعث می‌شد احساس بکنم چقدر به عنوان تماشاگر برایم ارزش قائلند و آن ماسک داروغه به واقع وجد آور بود✌🏼
روایت در کلیت اجرا نقش اساسی ایفا میکرد، بازیگران به اندازه و تمیز روایتگر/پژوهشگر بودند.
دیالوگ ها اگر با دقت شنیده نمیشد از دست می‌رفت و همانند موجودی که مرگش رنج آور است در ادامه باعث مرگ نمایش میشد در نتیجه تلاش کنید حتآ یک ... دیدن ادامه ›› دیالوگ هم از دست ندهید چرآکه سوگوار خواهید شد 🩶

ارجاع میدهم به کاتالوگ اجرا که پیشنهاد میکنم دقیق و کامل خوانده شود : تاریخ یک تکه زمان بی حرکت نیست،برای بسیاری بخش عمده ای از تاریخ «عهد بوق» است؛قدیم است و در این واحد زمانیِ قدسی اتفاق ها نه در امتداد هم که بر روی هم رخ می‌دهند.

من بلیت را از گیشه تهیه کردم و همین موجب شد در ردیف هفت تماشایتان کنیم فاصله تنهآ به این جهت آزاردهنده بود که صدای بازیگر به دلیل سیستم سرمایشی سخت به منِ مخاطب می‌رسید،البته که سالن گرم بود و فکر میکنم باید موجبات صدایی رساتر برای بازیگران فراهم کنید برای مثال بلندگویی در سقف سالن نصب کنید :)

چقدر زود پر شد !

چقدر دعوا،خسته شدم.
کاش یک مقدار باهم بحث میکردید به سبک غیرایرانیزه...
ناامیدم -_-
لحظه حضور سگ دم در ایراد داشت،همش ادا بود.
دلم میسوزد که این اجرا با این سطح پایین در سالن ناظرزاده جا خوش کرده 📎
قاب عکس گرگ بسیار مضحک جلوه میکرد در صحنه به علاوه اینکه نقش تراپیست واقعاً اضافه به نظر میرسید، این نمایش طراحی نور و موسیقی ندارد در نتیجه از این جهت هم بسیار آسیب دیده...
حیف وقت،من در طول اجرا نزدیک به پنج بار ساعتم چک کردم چون واقعاً این حجم از خشم بازیگران داشت اذیتم میکرد و فقط به احترام گروهشون سالن ترک نکردم.

کاش تمدیدش کنید.