برای دوستانی که به دنبال یک نمایش معقول و استاندارد هستند می تونه انتخاب مناسبی باشه. (همه چی در حد مطلوب و در خدمت اثر: نمایشنامه ، بازی ها ، طراحی صحنه ، موسیقی و کارگردانی).

ایده بازگردادن مشاهیر به دنیای امروزی ، ایده جالبی هست ولی متاسفانه خط روایی و نمایشنامه ضعیف باعث شده با اثری شلخته و پراکنده مواجه بشیم بطوریکه وقایع نمایش بدون منطق روایی خاصی در پرده های مختلف اتفاق می افتند.

در حقیقت هر کدوم از این مشاهیر به تنهایی می تونستند یک نمایش رو به خودشون اختصاص بدن ولی این ترکیب نامتجانس و پیرنگ داستانی ضعیف باعث هدر رفتن ایده خوب اثر شده.

از میان بازیگرها خانم منصوری و آقای معتضدی و تا حدودی آقای الحمد تونسته بودند از عهده نقش بربیان.

در پایان نمایش هم دوستان لطف کردند و تماشگران رو به گلوله بستند!! که دلیلش رو متوجه نشدم.

با آرزوی موفقیت بیشتر برای گروه نمایش گرامی

چیزی که برای من در متن اثر بیشتر مشهود بود عنصر "انتخاب" بود تا "دموکراسی".

اینکه انسان ها انتخاب می کنند که متفاوت بیاندیشند و زندگی کنند ، ولی اینکه این انتخاب به دموکراسی یعنی اختیارِ انتخاب و سهیم شدن در قانون و قانون گذاری و نهایتا به زندگی بهتری منجر میشه یا خیر، بحث دیگری است.

اما درخصوص فرم اجرایی (گروتسک : استفاده از عنصر اغراق ، زیاده روی و بیگانه سازی ) که آقای شفیع خواه برای به صحنه بردن اثرشون انتخاب کردند ، احتمالا سلیقه برخی از تماشاچی ها رو برآورده نخواهد کرد. ولی خوب بازی ها ، طراحی صحنه و موسیقی کاملا در خدمت نمایش و فرم اجرایی اثر بود.

با آرزوی موفقیت بیشتر برای گروه نمایش گرامی

شاید اگر کارگردان بجای این تعداد شخصیت تنها به یکی دو مورد بسنده می کرد با اثر موجز و بهتری روبرو می شدیم ، تعدد کاراکترها که به جزء اَکت و کنش اجتماعی ، مدنی و سیاسی شون اشتراکی با هم نداشتند باعث عدم انسجام کار شده ؛
با وجود بازی خوب هنرپیشه ها بدلیل شعاری بودن اکثر دیالوگها ، شخصیت ها شکل نمیگرند و نهایتا اثر در حد یک خطابه باقی می مونه.

با آرزوی موفقیت بیشتر برای گروه نمایش گرامی.

وقتی عوامل نمایش همگی حرفه ای باشند ، انتظاری کمتر از این هم نمی شد از اثر داشت.

فقط بعد از نمایش یکسری ابهامات برای من باقی موند :
آیا ... دیدن ادامه ›› واقعا تجاوزی صورت گرفته!!
چون منطقا وقتی شخصی در معرض چنین واقعه ای قرار میگیره تا سالها عوارض روحی و جسمی اون در فرد باقی میمونه و به راحتی نمیتونه با این فاجعه کنار بیاد ولی شخصیت و رفتار "انی" چنین حسی رو به بیننده القا نمیکنه (شاید هم بعد از سالها همچنان داره اون رو انکار میکنه !!) و اینکه هدف وینس از گرفتن اعتراف از جان چی بود؟ (آیا حالا که جان به موفقیتی دست پیدا کرده میخواد اون رو در سطح خودش پایین جلوه بده و یا فقط یک سوال بی جواب بوده که سالها اون رو آزار می داده و در انتظار پاسخی براش بوده!!) و اگه تجاوزی اتفاق نیافتاده چرا جان به اون اعتراف میکنه؟

شاید این ابهامات از خود نمایشنامه باشه یا از برگردان اون به فارسی یا اصلا شیطنت آقای سعیدی!!!

اگر مثل بنده به متون ، آثار و وقایع دوران قاجار علاقه دارید پیشنهاد میکنم به تماشای این اثر بنشینید.

البته ایراداتی به نمایش وارده از جمله اینکه توالی وقایع می تونست روال منطقی تری داشته باشه ، بطوریکه در اواخر نمایش تازه اسماعیل بزاز باشی از نحوه ورودش به دنیای نمایش و آکتوری سخن میگه! در صورتیکه این اتفاق باید در ابتدای داستان شکل می گرفت.

همچنین با حذف برخی شخصیتها نه تنها ضربه ای به کل اثر وارد نمی شد بلکه ضرباهنگ نمایش سریعتر و زمان اثر هم کوتاهتر می شد.

اما درخصوص بازی جناب پناهنده ، به نظرم هرچی متن جلوتر می رفت بازی ایشون هم بهتر و جا افتاده تر و شخصیت اثر برای بیننده مانوس تر میشد.

با آرزوی موفقیت برای گروه نمایش گرامی.

راستش دیدن تلاش بی حد و حصر هنرپیشه ها و بازی خوبشون به همراه گروه موسیقی کاربلد ، انتقاد و نقد رو سخت میکنه ، ولی خوب ای کاش این تلاش و انرژیِ بالای گروه صرف نمایشنامه بهتری می شد.
من به شخصه دلیل و مزیت ایده و انتخاب "جن" برای روایت داستان رو متوجه نشدم؟ چون "جن" بودن کمکی به نوع روایت داستان نکرده و فقط بخش ابتدایی نمایش رو که به معرفی "جن" ها می پردازه بی جهت طولانی کرده.
شاید اگه نویسنده از مجسمه های داخل حمام فین ( که مابه ازای تاریخی هم دارند ) بجای "جن" برای روایت داستان "امیر کبیر" استفاده می کرد با نمایش به مراتب بهتر و منسجم تری مواجه می شدیم.
تغییر مدام بازیگرها در قالب شخصیتهای مختلف (یکبار در حالت جن ، یکبار در نقش زن پوش ، یکبار در حالت آخوند ، یکبار در نقش میرغضب ، یکبار در نقش امیرکبیر و ...) باعث میشه اون کاراکترها درست شکل نگیرن و در سطح باقی بمونن و بیننده با یه نمایش نامنسجم روبرو بشه.

با آرزوی موفقیت بیشتر برای گروه نمایش گرامی

با وجود بازی یکدست هنرپیشه ها ، متاسفانه عدم خط روایی منسجم ، نبود نقاط عطف ، اوج ، گره گشایی و اشتباه در الگوی نمایشی که برای روایت این داستان انتخاب شده ، همچنین عدم تمرکز بر یک موضوع و از هر دری سخن گفتن ( مسکن مهر ، اعتیاد ، بیکاری ، تاتر ، جانبازی ، گرایش های سوسیالیستی و..... ) باعث شده بیننده با اثری نامنسجم و شلخته مواجه بشه.

درضمن طراحی صحنه و لباس به نحوی بود که تماشاچی حس می کرد قرارِ با اثری باستانی یا حماسی مواجه بشه در صورتیکه فحوی نمایش چیزی غیر از این بود!

با آرزوی موفقیت برای گروه نمایش گرامی.